Dlaczego strona internetowa powinna być całościowo dostosowana do wymogów WCAG 2.1, a nie tylko polegać na nakładkach (tzw. "overlays")?

1. Nakładki nie rozwiązują problemów u źródła
To skrypty JavaScript dodawane na stronę, które próbują „naprawiać” niedostępne elementy w locie. Jednak: nie poprawiają kodu źródłowego strony, tylko go modyfikują w przeglądarce użytkownika, często nie działają poprawnie z technologiami wspomagającymi (np. czytnikami ekranu), mogą wprowadzać błędy lub utrudniać dostęp osobom z niepełnosprawnościami zamiast pomagać.

2. Wymogi prawne
W Polsce oraz w Unii Europejskiej (np. ustawa o dostępności cyfrowej, Europejski Akt o Dostępności): obowiązują wymogi zgodności z WCAG 2.1, przynajmniej na poziomie AA, nakładka nie spełnia tych wymogów, bo nie zapewnia trwałej, technicznej dostępności kodu.

3. Rzeczywiste potrzeby użytkowników
Osoby z niepełnosprawnościami: korzystają z własnych technologii wspomagających (np. NVDA, VoiceOver, JAWS, lupy ekranowe), potrzebują dobrze napisanego HTML-a, właściwego użycia nagłówków, ARIA, kontrastu, czytelnej nawigacji — czego nakładka nie zapewni.

4. Nakładki mogą pogarszać doświadczenie
W praktyce: nakładki powtarzają funkcje, które użytkownik już ma, co prowadzi do konfliktów, spowalniają działanie strony, czasem blokują dostępność zamiast ją poprawiać (np. znikające etykiety formularzy, znikający fokus klawiatury).

5. Trwała dostępność = lepszy UX dla wszystkich
Dostosowanie strony do WCAG: poprawia dostępność uniwersalną (korzystają na tym wszyscy — np. osoby starsze, na słabych łączach, z problemami wzroku), daje lepsze SEO, zgodność z dobrymi praktykami kodowania, pokazuje społeczną odpowiedzialność organizacji.


⚠️ Nakładka to plaster na złamaną nogę — zamiast leczyć, tylko maskuje problem. Aby strona była naprawdę dostępna, musi być od podstaw zaprojektowana i zbudowana zgodnie z WCAG 2.1, a nie tylko „uzupełniona” o nakładkę